Vier Egyptische broers lieten vluchtelingen, vooral uit Syrië, voor € 4,50 per uur werken in een bloedhete wasserij onder gevaarlijke omstandigheden. De Syriërs sliepen er zelfs. De broers zeiden dat het er vooral ‘leuk en gezellig was’. De wasserij werkte voor gerenommeerde hotels in de omgeving.
Uit onderzoek door de Inspectie SZW bleek dat er 8 vluchtelingen (met verblijfstatus) bij de wasserij in Zaandam werkzaam zijn. De vluchtelingen hadden een slaapplek ingericht in de stellingen tussen het wasgoed. Zij waren de Nederlandse taal niet machtig. Zij kwamen uit oorlogsgebied en zijn gevlucht.
In de wasserij werd een keuken met gasfornuis, gebruikte vaat en een gevulde koelkast aangetroffen waardoor de indruk werd gewekt dat de vluchtelingen in de wasserij woonden. Tussen de stellingen en over de muren liep een grote hoeveelheid muizen. De vluchtelingen was € 10 per uur salaris beloofd, echter zij kregen af en toe € 4,50 per uur contant of zij kregen helemaal niet uitbetaald. Omdat zij niet beschikten over geld om vanaf de werkplek naar hun verblijf te reizen, waren zij afhankelijk van de slaapplek in de wasserij. Voor deze provisorische slaapplek moest een uur gewerkt worden zonder dat dit werd uitbetaald. In de wasserij hingen camera’s waarmee vanuit het kantoor het personeel in de gaten werd gehouden.
In augustus 2016 deed de Inspectie na meldingen een inval bij de Zaanse wasserij. De 4 broers zouden de vluchtelingen hebben uitgebuit met lange werkdagen tegen geen of laag salaris, in constante temperaturen van ver boven de 30 graden en bovendien onder levensbedreigende omstandigheden met elektrocutiegevaar, slecht onderhouden machines en zonder bescherming tegen gevaarlijke stoffen. Met maar één doel, zo veel mogelijk omzet tegen zo weinig mogelijk kosten.
Dat de Syriërs in de wasserij sliepen kwam omdat zij geen reiskostenvergoeding kregen en geen geld hadden om ’s avonds nog terug te gaan naar het asielzoekerscentrum. Hoewel zij via het nabijgelegen azc in Zaandam voor de wasserij waren geworven, waren sommigen in de tussentijd overgeplaatst naar een opvangcentrum elders in het land. Door één uur langer onbetaald door te werken, konden zij een slaapplek verdienen in de wasserij. De wasserij ging wel ‘s avonds op slot zodat zij er niet meer uit konden.
Uit de gesprekken met de Syrische mannen kwam naar voren dat zij de Nederlandse taal niet machtig zijn en niet op de hoogte van de Nederlandse wet- en regelgeving, ook niet op het gebied van de arbeidsvoorwaarden. Zij kwamen uit oorlogsgebied en zijn gevlucht. Een aantal heeft een gezin dat gevlucht is naar Libanon en dat zij willen helpen in hun levensonderhoud aldaar.
